Josse is ziek en komt bij opa en oma. In de auto:

Josse: Ik heb krakotjes en choco meegekregen, want kindjes die ziek zijn, mogen niet warm eten.

Opa: Jammer, want deze middag eten we omelet met spinaziestamp.

Josse: Maar als ik bij jullie kom ben ik al een beetje genezen.
 

Josse is nog steeds ziek en komt bij opa en oma. Hij ziet nog net papa vertrekken naar school, met Klara op de aanhangfiets.

Josse: Papa zal allegro moeten rijden, want als hij adagio rijdt, zal hij niet op tijd zijn. Hij kan ook presto rijden, maar dat is misschien een beetje gevaarlijk.

Al die muziektermen komen geregeld aan bod in "de kleine Einsteins", waarnaar de kinderen graag kijken. Nadat opa het thuis aan oma heeft verteld, vraagt oma aan Josse:

Oma: En, heeft opa adagio of allegro gereden?

Josse: Moderato.

Oma: Dat begrijp ik niet. Kan je dat eens uitleggen?

Josse: Dat is gewoon een beetje trager dan allegro.
 

19 maart 2011

Klara: Oma, wil jij ook zo'n lekker zacht pluizig kussen?

De kinderen spelen een dierenmemory met oma, de memory van toen Sofie en Bernard klein waren. Alle dieren worden door de spelers benoemd, maar oma wordt door Klara regelmatig op haar plaats gezet.
 

De gans, zegt oma.

Dat is een eend, zegt Klara, het is zelfs een mannetjeseend.
 

Oma: Hoe weet jij dat?
 

Klara: Omdat zijn kop een beetje groen is.
 

Een vlinder is zomaar geen vlinder, maar een dagpauwoog en de bevers zijn hamsters, dat zie je aan hun staart.
 

19 maart 2011

We wandelen langs de Schelde. Daar rijden ook veel eenzame wielertoeristen, die enkel met hun snelheid bezig zijn. Maar opa en oma zeggen tegen iedereen goeiedag en de kinderen doen dat dus ook. Klara loopt wat vooruit en groet een wielertoerist, die niets terug zegt.

Klara: Ooooh! Da's niet beleefd hé oma. Ik zeg zo vriendelijk goeiedag en die zegt niets terug.

Oma bevestigt en gezien de afstand tussen Klara en oma moet de wielertoerist alles gehoord hebben.

Wat later Josse tegen een wielertoerist, handje omhoog: Hallo, dag meneer!

Wielertoerist: Euh (schiet in een lach), Hallo.
 

20 maart 2011

Ward, Sofie, Klara en Josse zitten op zondagmiddag  aan tafel bij opa en oma. Opa heeft groene peperbiefstuk klaargemaakt met broccoli, boontjes en aardappelkroketjes. Vooral de saus is bijzonder lekker. Josse zit met smaak te eten.

Plots zegt hij tegen oma: Dank u voor het lekker eten.  

8 april 2011

Josse heeft windpokken. Opa is hem gaan halen naar school. Vandaar gaat het naar de dokter. Opa heeft het adres opgegeven aan de GPS. Als ze aan school vertrekken zegt de GPS: Rechts afslaan.

Josse: Weten we!

Bijna bij de dokter.
 

Opa: Waar  woont de dokter, Josse?
 

Josse: Rechts afslaan, en als we het niet vinden, terugkeren; en dan de volgende terug naar rechts, en als het daar niet is, dan zijn we verdwaald.
 

8 april 2011

Josse gaat met oma naar de treinen kijken. Onderweg zegt oma goeiedag tegen iemand en Josse zegt precies hetzelfde, wat de man in kwestie een glimlach ontlokt. Iets later krijgen we geen goeiedag terug.

Josse: Dat is geen beleefde meneer hé oma!

Oma: Nee jongen. Die is niet beleefd.

Wat later krijgen we een vriendelijke goeiedag terug.

Josse: Da's een brave mens hé oma!
 

Klara: Er staat eigenlijk Brams, maar ze zeggen Braams.
 

Josse valt met de fiets. Opa en oma helpen hem recht.

Oma: Heb je je pijn gedaan, jongen?

Josse: Ja, maar ik kan daar tegen. Ik ben al 4 jaar.
 

Sofie heeft een schrift openliggen met daarin een foto van Josse als baby.

Josse: Ik was toch een schatje hé!
 

De kinderen komen voor 2 dagen logeren bij opa en oma.

Sofie tegen Josse: En... ga je mij missen?

Josse (vastberaden): Nee! Kindjes van 4 missen hun mama niet meer. Kindjes van 3 missen hun mama, maar kindjes van 4 niet.
 

Josse: Papa, ik weet niet wat ik met die race-auto's moet doen.

Ward: Ik ook niet.

Josse: Maar jij kan toch al lezen!
 

Opa komt met de kinderen thuis van school. Ze hebben hun cadeautje voor mamadag mee.

Josse; Mama mag het nog niet zien, want het moet een verrassing blijven. Ik zal het onder mijn bed verstoppen en ik zal aan mama zeggen dat ze niet onder mijn bed mag kijken.

Opa legt uit dat dat geen goed idee is, omdat hij er op die manier de aandacht op vestigt.

Josse: Ja, natuurlijk.

Opa heeft de indruk dat Josse het begrepen heeft. Op moederdag vertelt Sofie dat hij haar toch gevraagd heeft niet onder zijn bed te kijken.
 

Opa: Zo, we zijn er!

Josse: Oma zal blij zijn.

Opa: Denk je?

Josse: Ja, want oma ziet ons graag.
 

Oma: Als dit filmpje gedaan is, mogen jullie er mee stoppen. En de computer mag ook afgesloten worden.

Oma is bezig met andere zaken. Klara leest een boek.

Oma: Waar is Josse?

Klara: Aan de computer.

Oma (verheft haar stem): Josse Depoortere! Wat heeft oma gezegd? Stoppen met dat filmpje! Nu!

Josse doet wat oma vraagt en oma sluit de computer af. Na een 5-tal minuten:

Josse (met traantjes in de ogen): Oma, je maakt me verdrietig!

Oma (slikt even): Maar jongetje, dat was niet oma's bedoeling. Maar begrijp je waarom oma boos was?

Dikke knuffels en de traantjes worden gedroogd. Later... Josse heeft al 3 keer "nee" gezegd op de vraag van opa of hij nog vis wil.

Josse: Ik heb al nee gezegd, en als ik nee zeg dan is 't nee.

Oma: En als ik nee zeg is 't ook nee. En da's niet om je verdrietig te maken.

Josse: Soms, als mijn mama en papa boos zijn op mij, maken ze mij bang of verdrietig. En dat is niet leuk.
 

We spelen "peikezot verjagen". Het gaat over winnen en verliezen.

Josse: Met Mathias win ik altijd.

Mama: Waarmee win je dan?

Josse: Met vechten op de speelplaats.

Opa: Mag jij dan vechten op de speelplaats?

Josse (zonder aarzelen): Als de juf da niet ziet.
 

26 juli 2011

Josse en Klara hebben gebotst. Josse is een beetje geweldig geweest. Klara schreit.

Opa: Je zou "pardon" kunnen zeggen.

Josse: Pardon is voor als je protjes laat.

27 juli 2011

De kinderen zitten in bad bij opa en oma. Klara heeft"drankjes" gemaakt die ze opzij gezet heeft. Josse komt er aan, maar dat mag niet.

Klara: Josse, de drankjes die daar staan mag je niet gebruiken.

Josse: Maar ik ben nog maar 4 jaar en kindjes van 4 begrijpen dat nog niet zo goed.
 

Josse: Oma, zou je dat voor mij willen vragen aan de Sint?

Oma: Jamaar, dat is wellicht zeer veel sintegeld. En de Sint moet voor veel kindjes zorgen hé.

Josse: Maar hij heeft ook heel veel speelgoed!
 

Klara: Er staat dikwijls.

Als ze 't nu over Musti heeft, zegt ze niet meer Moesti, zoals het hoort, maar Musti, met een korte u zoals het er staat. En toen opa voorlas uit Suske en Wiske, zei ze:

Klara: Opa, dat elfje is bang, je moet dat met een beverige stem lezen.

Tja, kleine kinderen worden groot...
 

Oma: Zie je wel dat je 't goed kan uitspreken.

Josse: Ja, maar ik kom van een ander land, dus ik mag sampagne zeggen.
 

Josse is ziek. Opa is hem gaan halen naar school. Onderweg rijden ze over een verkeersdrempel.

Josse: Upsakee!

Opa: Dat was een verkeersdrempel.

Josse: Een verkeersdrempel, daar heb ik nog nooit van gehoord.

Opa: Dat is een bult in de weg om de auto's te verplichten om trager te rijden.

Josse: Aaah. Dank je wel opa.
 

Josse: Ik wil mee naar de winkel.

Opa: Is dat wel een goed idee?

Josse: Ik heb een beetje frisse lucht nodig.
 

Opa: Papa en Klara zullen zeker later thuis komen, want jij hebt nu niet kunnen helpen trappen op de tandem.

Josse: Ja, als we met tien zijn, rijden we allegro.

Opa: En met twee?

Josse: Dan  rijden we adagio.

Opa: En als jullie met vijf zijn?

Josse: Dan rijden we moderato!

Opa: En alleen?

Josse: Dan rijdt mijn papa met de moto.
 

Josse (compatieus): Tom heeft nu helemaal niets gegeten.

En als je wet hoe graag Josse eet...
 

Josse kan nu zijn naam schrijven en hij is noemt ook rijmwoordjes. De maan is een banaan, heeft hij op school gehoord, maar hij begrijpt het blijkbaar niet goed.

Mama: "De maan lijkt op een banaan", begrijp je dat?

Josse: Ja, maar een banaan heeft een sticker en de maan niet.
 

Oma: Dit zijn duidelijk de grootste, dus die zullen wel voor Klara zijn.

Josse: Maar dit zijn niet mijn kousen, want ik heb ze in de lade van Klara gezien.

En zo blijft het maar doorgaan tot oma er genoeg van heeft. Er zijn al traantjes gevloeid en oma heeft beide kinderen al moeten troosten, maar ze kan het probleem niet oplossen.

Oma: En nu wil ik er geen woord meer over horen. Ik vind enkel deze kousen in de tas, dus daar moeten jullie het mee doen. Ik wil vanaf nu het woord "kousen" niet meer horen.

De kinderen vallen stil en lezen/kijken in een boek. Na een poosje:

Josse: Oma, ik zal het woord "kousen" niet meer zeggen, maar ik wil wel iets zeggen over papa en mama.

Josse begint te praten en heeft het de hele tijd over kousen. Opa en oma krijgen de slappe lach en Josse vindt het niet grappig. Hij denkt dat hij uitgelachen wordt.
 

Klara: Josse, was er bij jou in de klas geen kindje jarig?

Josse: Ja, ... was jarig.

Klara: Is dat geen kindje met een donkere huidskleur?

Josse: Ja.

Klara: Dan komt ze waarschijnlijk van Afrika.

Josse: Neeeee, da's veel te ver. Die komt te voet.
 

Opa vertelt aan Josse dat opa en oma niet zullen meegaan naar de Efteling met oom Bernard en tante Jenna.

Josse: Waarom niet?

Opa: 't Is een beetje teveel voor ons. We zouden te moe zijn. En daarbij, jullie auto zal nu ook wel vol zitten met oom Bernard en tante Jenna erbij.

Josse: Maar jullie mogen mee in de koffer hoor!
 

Josse: Jij poetst hier altijd zo mooi.
 

Oom Bernard: Je krijgt hem terug als je stopt met mij te plagen.

Josse doet hetzelfde met oom Bernard's hand.

Josse: Je krijgt je hand terug als ik mijn neus terug krijg.
 

Klara: Ik word zeeziek, of 't is eigenlijk bosziek.
 

Klara: Allez meneer de genie, heb je nu al beslist?
 

Tante Jenna eet haar slaatje op met de dressing die oma klaar gemaakt heeft. Klara krijgt het beetje dressing dat over is.

Josse: Klara, heb je al de dressing opgegeten?

Klara: (wijst naar tante Jenna) Zij heeft er veel gegeten.
 

Opa: Maar dan moet ik hier alleen verder doen.

Klara: Ja, want dat is hier een verwenhuis voor ons.
 

Josse: Mama, als jij zo boos wordt op een kindje van 4, weet jij wat er dan gaat gebeuren? Dan zal dat kindje niet meer naar jou willen luisteren.